Op de nieuwe app. en ook in FB-bijengroepen zie je de mooiste plaatjes en lees je de succesverhalen van ervaren- en beginnende imkers. Leuk en leerzaam.
Wat je veel minder ziet zijn de van schaamte blozende gezichten bij een volstrekt verpieterd volkje zonder voer of de inhoud van een zojuist vol geslingerde emmer op de betonvloer van de schuur. Pijnlijke plaatjes.
Mijn blundertjes op kleinere schaal wil ik gerust met jullie delen. Ik heb niets te verliezen immers….

Varoa…

Met mijn diploma nog nat aan de muur schreef ik een berichtje aan Gerhard Pape. “Vanmorgen de varoalade gecontroleerd na de oxaalzuurbehandeling, maar geen mijt gezien!” Zijn antwoord was even kort als droog: “Beter kijken sufferd!” Wist ik dat die diertjes zó klein waren…
Vanzelfsprekend heb ik ook al eens een vol raam bijen uit m’n onhandige handen laten vallen en het is niet uitgesloten dat ik in lichte paniek naar de achterdeur ben gerend om tien minuten later te gaan kijken of het weer wat rustiger was…

Van die dingen.

Ontzegelafval…

Nog steeds kan ik het niet laten om het met honing doordrenkte ontzegelafval terug te geven aan de bijen. Ze maken het prachtig schoon, maar het kost wel wat slachtoffers die in de honing blijven plakken. Een zielige, maar zoete dood. Als het anders kan, dan hoor ik dat graag van jullie. Collateral damage misschien.

Zwermen…

Het moet de koningin uit het allereerste volkje zijn geweest, dat ik van Gerhard te verzorgen kreeg na de cursus. Ze vond het na een paar jaren kennelijk nodig om te gaan zwermen. Zwaar onder de indruk van het gezoem van de wolk bijen belde ik Ben Bekker. De zwerm hing keurig in de dichtstbijzijnde boom en ik had al een trap klaargezet. Ze bleven wat onrustig, dit in tegenstelling tot de altijd rustige Ben. “Volgens mij zit de koningin er nog niet in.” zei hij. “Was ze soms gekortwiekt?” Er ging mij een licht op…
Ik wees op een klein plukje bijen, dat ergens midden op het sedumdak op de grond kroop. Hij peuterde de koningin eruit (alles zonder pak en handschoenen natuurlijk…) en zette het kort daarvoor aangeschafte korfje, er overheen. Een kwartier later zat de hele zwerm op de korf en nog een kwartier later erin. Gekortwiekte koninginnen kunnen dus niet vliegen, begreep ik.

Dat seizoen had ik in totaal vier zwermen uit twee volken en alle vier hingen ze overzichtelijk op de zelfde plek in dezelfde boom. Met de nieuwe koninginnen van Jeroen Vastenhoud hoopt Ben dat ze voorlopig niet gaan zwermen. Ik help hem hopen. Ooit kan ik het alleen!

Kaas honing…

Mijn meest recente blunder zit in een grote afgesloten emmer. Ik was lekker een stuk of twaalf raampjes aan het ontzegelen. De helft van de raampjes kwam uit mijn vriezer; die had ik drie weken eerder al uit de kasten gehaald. Rustig laten ontdooien, ontzegelen en slingeren maar. Eén raampje was kennelijk al wat ouder en ik vond hem niet helemaal koshjer ruiken. Er zat een klein kaasluchtje aan. Ik dacht: niet aanstellen, voor een even aantal had ik eigenlijk óók dat raampje nodig om te slingeren. Ik bleef het ruiken, óók in de halfvolle emmer. De emmer staat nu al twee weken te wachten tot ik de honing in mijn prachtige potjes ga doen, maar ik aarzel. Ik denk dat ik de deksel er maar op laat voorlopig en wacht op de volgende oogst. De les zal zijn: Bij (jawel) twijfel niet slingeren.

Iemand nog een goede tip voor een kilo of vijftien honing die in de verte naar Franse kaas ruikt? De smaak is goed, maar ik waag mijn potjes er niet aan.