Dicks Dak Ben blij! en nemen de bijen de instructies van Rutte en Kuipers té serieus en raakt Dick in paniek en krijgt hulp van Ben

Dicks Dak Ben blij!

Vanaf mijn prettige, warme woonkamer houd ik dagelijks mijn bijen in de gaten. Al staan de kasten op ruim twintig meter afstand op dicksdak, ik zie ze dagelijks in- en uit vliegen. Als ze vliegen tenminste. Misschien nemen ze de instructies van Rutte en Kuipers té serieus en blijven ze binnen in vrijwillige quarantaine, want ik zie er geen één de laatste weken. Ik bedwing mijn ongeruste nieuwsgierigheid om de kast te openen zolang het koud is. Af en toe vind ik nog wel wat dode bijen op de vliegplank, dus kennelijk wordt er nog wel opgeruimd binnen. Van mij mag het voorjaar worden, dat begrijpt u. Restaurants en cafés open en de bijen weer aan het werk.

Paniek

Al eerder deelde ik mijn verbazing met jullie, dat mensen mij soms vragen om over onze hobby te schrijven. Ik realiseer mij terdege hoe weinig ik weet na een beginnerscursus en een jaar of zes bijen houden. Gelukkig hangen mijn zwermen altijd in dezelfde boom aan nagenoeg dezelfde tak en komt Ben B. aandraven op mijn eerste paniektelefoontje. Vorige week werd het nóg gekker! Een vriendelijke dame belde me met de vraag of ik een verhaaltje wilde houden over imkeren voor een groep van tien ouderen. Wel een beetje dementerend, maar lang niet achterlijk, vertelde ze. Ik zeg niet graag nee, dus belde ik ook nu in lichte paniek met Ben. Ook deze keer heeft hij beloofd te zullen helpen, dus gaan we samen. Ik klets wat over bloempjes en de bijtjes en de lastige vragen speel ik door naar Ben.  Ben blij met Ben

dick leene jan’22