Dick en Ben geven samen een lezing bij de lunchbijeenkomst van zelfstandig wonende ouderen in Ermelo met kritische vragen.

De lezing voor bejaarden.

Tegen elf uur kwamen we samen binnen bij de lunchbijeenkomst van zelfstandig wonende ouderen. Ze wilden graag een verhaal horen over bijenhouden. Vanzelfsprekend hadden zowel Ben als ik onze bijenjassen aangetrokken om direct maar indruk te maken. We stalden wat attributen uit op de grote tafel en mijn foto’s werden in de labtop geladen. Ik had Ben tevoren mijn verhaal gemaild, dus grote stommiteiten stonden er niet meer in. Ik vertelde dat ik Ben meegenomen had voor de moeilijkste vragen. Het boezemde al direct ontzag in dat Ben een zoon is van de legendarische dokter Karel Bekker, net als broer en huisarts Frits. Voordat ik ook maar één foto had laten zien kwam een montere mijnheer al met de eerste vraag. Of wij het verschil wisten tussen een bij en een wesp. Daar redde ik mij zonder hulp van Ben nog glansrijk uit.

Kritische vragen.

Toen ik dacht aan mijn verhaal te kunnen beginnen nam een nóg wat oudere, gezette dame van in de negentig het woord. Ze vertelde dat haar zoon in NH ook imker was en dat zij er zelf ook best veel van wist. De moed zakte al wat dichter naar mijn schoenen, maar ik liet vanzelfsprekend niets merken. Ze vroeg of ik wist wat bijenwas was. Ik wist dat en vervolgens kreeg ik het zojuist door haar gemaakt beeldje met lont. Ze had voor alle aanwezigen een kleiner exemplaar. Inmiddels was een van de heren op de bank al in een diepe slaap gevallen, maar de anderen hingen aan onze lippen. Met nog een klein aantal onderbrekingen rolde ik voorspoedig door het verhaal en na de laatste foto gaf ik de vriendelijke oude dame een pot honing. Vervolgens werd de lichte lunch geserveerd. Volgens afspraak goot ik royaal honing over de salade met geitenkaas en walnoten. Ook dat was een 50/50 samenwerking tussen Ben en mij, n.l Bens’ honing in mijn dicksdakpotjes. Bij het weggaan maakte ik nog een laatste grap waar ik een klein beetje spijt van heb. Ik zei: “Over drie weken houden we dit verhaal opnieuw, want dan bent u het wel weer vergeten.” Foei!

dick leene maart’22